(w judaizmie)

См. также в других словарях:

• koszer — m IV, D. u, Ms. koszererze, blm 1. rel. «w judaizmie: stan potraw, naczyń lub przedmiotów uznanych za rytualnie czyste; także te przedmioty lub potrawy» 2. rel. «w judaizmie: przepisy dotyczące zachowania rytualnej czystości przedmiotów lub… …   Słownik języka polskiego

• Пранайтис — Пранайтис, Иустин Пранайтис Иустин (27 июля 1861, Сувалкская губерния 28 января 1917, Петроград) католический священник, автор изобличающих евреев сочинений …   Википедия

• Пранайтис, Иустин — Иустин Пранайтис (лит. Justinas Bonaventūra Pranaitis …   Википедия

• biblia — ż I, DCMs. biblialii; lm D. biblialii 1. Biblia «zbiór ksiąg religijnych uznanych przez chrześcijan za święte, obejmujący księgi Starego i Nowego Testamentu w judaizmie tylko księgi Starego Testamentu; Pismo Święte» ∆ Biblia królowej Zofii a.… …   Słownik języka polskiego

• chasydyzm — m IV, D. u, Ms. chasydyzmzmie, blm «żydowski ruch religijno mistyczny powstały w XVIII w., opozycyjny wobec oficjalnych nurtów w judaizmie, skupiony wokół cadyków» …   Słownik języka polskiego

• diabeł — m IV, DB. diabełbła, C. diabełbłu, Ms. diabełble; lm M. te diabełbły, ci diabełbli, DB. diabełbłów «w judaizmie i chrześcijaństwie: anioł upadły, strącony przez Boga do piekieł, kuszący ludzi do grzechu; zły duch, szatan, czart» Czysty, istny,… …   Słownik języka polskiego

• faryzeizm — m IV, D. u, Ms. faryzeizmzmie, blm 1. «poglądy, postawa faryzeuszy stronnictwa religijno politycznego w judaizmie» 2. przen. «obłuda, fałszywa pobożność, świętoszkowatość; faryzeuszostwo» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• faryzeusz — m II, DB. a; lm M. e a. owie, DB. y a. ów 1. hist. «członek stronnictwa religijno politycznego w starożytnej Judei, powstałego w II w. przed n.e., reprezentującego narodowy, konserwatywny kierunek w judaizmie i ścisły formalizm religijny» 2.… …   Słownik języka polskiego

• hosanna — ndm rel. «wezwanie do Boga o pomoc, potem radosna inwokacja używane w judaizmie, później także w liturgii chrześcijańskiej» ‹gr. z hebr.› …   Słownik języka polskiego

• kabalistyka — ż III, CMs. kabalistykayce, blm 1. «zespół doktryn mistycznych w judaizmie opartych na kabale lub nawiązujących do niej» 2. «wróżenie za pomocą kabały; wróżbiarstwo» …   Słownik języka polskiego

• kabała — ż IV, CMs. kabałaale; lm D. kabałaał 1. «wróżenie z kart, z ręki, z liczb, znaków itp.; wróżba» Stawiać, kłaść kabałę. 2. «trudne położenie, kłopoty, tarapaty, zmartwienia» dziś zwykle we fraz.: Wpaść, wplątać się, wpakować się (albo kogoś) w… …   Słownik języka polskiego